Συμπατριώτες – Συμπατριώτισσες,
Βρισκόμαστε στη δεκαετία του 1900 – 1910 με την Μακεδονία και την ιδιαίτερη πατρίδα μας, το Σιδηρόκαστρο, σκλαβωμένη από την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Η γενική κατάσταση στα Βαλκάνια είναι πολύ ρευστή, με την κραταιά Οθωμανική Αυτοκρατορία σε αποσύνθεση.
Τα γειτονικά κράτη και κυρίως η Βουλγαρία έχουν υποδυθεί σε μια μεγάλη προσπάθεια προσεταιρισμού της Μακεδονίας με βλέψεις στη Θεσσαλονίκη και Καβάλα, επιδιώκοντας την έξοδο στην Μεσόγειο (Λευκή θάλασσα).
Η Ελλάδα διαβλέποντας την προσπάθεια των γειτόνων να επωφεληθούν από τη διεθνή κατάσταση, ξεκινά με αποφασιστικότητα την έναρξη του Μακεδονικού αγώνα, με πρωτοπόρο αρχηγό τον Παύλο Μελά, από την Δυτική Μακεδονία (1904).
Στην περιοχή μας δίνουν τον αγώνα τους οι Μακεδονομάχοι – Καπεταναίοι Χ”Πανταζής, καπετάν Μητρούσης – Βλαχμπέης και άλλοι.
Σημαντικά τις κατοπινές εξελίξεις θα επηρεάσουν δύο Σουλτανικά φιρμάνια το «Χατι Σερίφ» και του «Χατι Χουμογιουκ» το 1856 και τα βεράτια που εκδόθηκαν αργότερα σε βαθμό που υπονόμευσαν το οικοδόμημα της απέραντης Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και έδωσαν την ευκαιρία στους ραγιάδες να αποτινάξουν τον τουρκικό ζυγό.
Από τα προαναφερθέντα φιρμάνια και τα βεράτια το τελευταίο του 1860 καθόρισε τους όρους διοίκησης των Ελληνικών κοινοτήτων με την συνεργασία των Μητροπολιτών.
Οι Ελληνικές κοινότητες στην Μακεδονία αποτελούσαν το εργαστήριο όπου πραγματοποιούνταν η συσπείρωση, η ένωση των Ελλήνων και η ενδυνάμωση του εθνικού φρονήματος. Οι επαναστάσεις πολλών ορεινών περιοχών προς την «Πύλη» έγιναν αφορμή να παραχωρούν οι Τούρκοι προνόμια στους Έλληνες. Τους επέτρεψαν να χτίσουν σχολεία, τους έκαναν βρύσες και το σπουδαιότερο τους έδιναν το δίκιο τους.
Κυρίαρχο ρόλο την περίοδο αυτή θα παίξει το κίνημα των Νεότουρκων το 1908, που διαβλέποντας τις εξελίξεις της συρρίκνωσης της Οθωμανικής αυτοκρατορίας ζητούν την παραχώρηση συντάγματος και την δημιουργία κράτους με συνοχή, ισχυρό να υπερασπισθεί την πατρίδα τους.
Σαν αποτέλεσμα του κινήματος των Νεοτούρκων και παραχώρησης συντάγματος έχουμε διακοπή των εχθροπραξιών από τα αντάρτικα σώματα (κομιτατζήδες) κ.λ.π. Οι ένοπλες αντάρτικες ομάδες παρέδωσαν τον οπλισμό στις αρχές. Στις Σέρρες παρέδωσαν τον οπλισμό οι καπεταναίοι, Βλαχμπέης – κ. Μητρούσης – Νίκος Τζαβέλας – Αχιλλέας Δούκας – Αλέξανδρος Αϊβαλιώτης, στο Μελένικο ο Αλέξανδρος Γρίβας. Οι Βούλγαροι αρχικομιτατζήδες Σαντάνσκι και Πανίτσας παραδόθηκαν στην Δράμα. Η ελπίδα για ειρήνευση αποδείχθηκε φρούδα και σε λίγο ξανάρχισε η δράση των αντάρτικων ομάδων στο Σαντζάκι Σερρών, όπως παλαιά.
Ο Διαφωτισμός του 17ου – 18ου αιώνα με τους εκπροσώπους του, Καντ - Καρτέσιο – Σπινόζα – Ντ΄ Αλαμπέρ, τους επιστήμονες - διανοούμενους, Βολταίρο – Πασκάλ – Ρουσώ, Γκριμ – Μπουφόν Μοντεσκιέ και τους Έλληνες, με κυριώτερους εκπροσώπους τον Αδαμάντιο Κοραή – τον Ρήγα Βελεστενλή – Άνθιμο Γαζή θα ενσταλάξει στους ευρωπαϊκούς λαούς ιδέες που σηματοδοτούσε η διακήρυξη της Γαλλικής Επανάσασης για Ισονομία – Ισοπολιτεία – Ελευθερία και Αλληλεγγύη των λαών.
Οι διεθνείς εξελίξεις με τις χώρες να ζητούν την ανεξαρτησία από τους Οθωμανούς με την υποστήριξη των Μεγάλων Δυνάμεων Γερμανίας – Αυστροουγγαρίας – Γαλλίας – Ρωσίας – Βρετανίας – Ιταλίας προμηνύουν μεγάλες ανακατατάξεις γεωπολιτικές στα Βαλκάνια.
Η δεσπόζουσα παρουσία στην Ελληνική πολιτική σκηνή στο τέλος της πρώτης δεκαετίας του Ελευθερίου Βενιζέλου θα σταθεί καθοριστική για την Ελλάδα που τα βόρεια σύνορά της φθάνουν μέχρι την Θεσσαλία.
Ο πρωθυπουργός Ελευθέριος Βενιζέλος, οραματιστής της Μεγάλης Ελλάδας (των δύο Ηπείρων και των πέντε θαλασσών), διαβλέποντας τις εξελίξεις μετά την κατάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, σπεύδει ως πρωθυπουργός να εντάξει την Ελλάδα σε πολεμικές συμμαχίες με τους άλλους βαλκάνιους λαούς και στην ήδη συσταθείσα συμμαχία από τους Βουλγάρους – Σέρβους – Μαυροβούνιους, γνωρίζοντας ότι μόνον έτσι θα έχει λόγο η Ελλάδα στις διεκδικήσεις των απελευθερωμένων εδαφών.
Αυτήν την περίοδο, πριν την έναρξη των Βαλκανικών πολέμων, το Σιδ/στρο, αποκαλούμενο Δεμίρ – Ισααρ, παρουσιάζει την ακόλουθη εθνολογικά πληθυσμιακή σύνθεση: Έλληνες ελληνόφωνοι 1.100 και Έλληνες ξενόφωνοι ή Σερβόφωνοι 150, Βούλγαροι σχισματικοί – διαμαρτυρόμενοι 80. Σύνολο Ελλήνων 1.250 – Μωαμεθανοί 3.000. Σύνολο πληθυσμού της πόλης 4.330.
Από το φθινόπωρο του 1912 η Βουλγαρία γίνεται κυρίαρχη της Ανατολικής Μακεδονίας – δυτικής Θράκης, ενώ ο διάδοχος και αρχηγός του Ελληνικού Στρατού Κων/νος αφού απελευθερώνει πόλεις της δυτικής Μακεδονίας την τελευταία στιγμή, παρακάμπτοντας την επιθυμία του κατάληψης του Μοναστηρίου, μετά από υπόδειξη του πρωθυπουργού Βενιζέλου, μπαίνει στην Θεσ/νίκης προλαβαίνοντας τον Βουλγαρικό στρατό την τελευταία στιγμή.
Την διάσπαση της τετραμελούς συμμαχίας με αποχώρηση του ισχυρού Βουλγαρικού στρατού ακολουθεί η απελευθέρωση των Ιωαννίνων και πόλεων της Β. Ηπείρου. Οι βλέψεις των Βουλγάρων μετά την αποτυχία κατάληψης της Θεσ/νίκης στράφηκαν στην ανατολική Μακεδονία, αποβλέποντας στην κατάληψη της πόλης της Καβάλας για έξοδο στο Αιγαίο (άσπρη θάλασσα).
Έτσι λοιπόν με ξεκάθαρες τις βλέψεις της Βουλγαρίας αρχίζει τον Ιούνιο του 1913 ο Β΄ Βαλκανικός πόλεμος που οδηγεί στις εποποιίες των μαχών Λαχανά – Κιλκίς – Σιδ/στρου – Κρέσνας, για να φθάσει μετά πολλών θυσιών ο Ελληνικός στρατός έξω από την Σόφια.
Το μαρτυρικό Μελένικο για λίγες μόνο ημέρες ελευθερώθηκε από την Βουλγαρική κατοχή.
Η συνθήκη του Βουκουρεστίου που υπογράφεται στις 10 Αυγούστου του 1913 οριοθετεί τα σύνορα, βόρεια όπως είναι τώρα και ανατολικά μέχρι το Νέστο. Το όραμα της Μεγάλης Ελλάδος αρχίζει να παίρνει σάρκα και οστά. Αυτή την περίοδο του 1912 – 1913 με την Βουλγαρική κατοχή της πόλης μας θα ήταν παράλειψη να μην αναφερθεί ο φόρος αίματος του Μητροπολίτου Μελενίκου και Σιδ/στρου Αιμιλιανού Ασημιάδη και πολλών προκρίτων, αλλά και συμπολιτών μας προσφιλών προσώπων που θανατώθηκαν άγρια.
Η πληθυσμιακή σύνθεση μετά τους Βαλκανικούς πολέμους της πόλης του Σιδ/στρου είναι η ακόλουθη:
1.100 Ελληνόφωνοι Έλληνες, Σλαβόφωνοι ή ξενόφωνοι 150, εγκατασταθέντες πρόσφυγες
2.150. Σύνολον Έλλήνων 3.400, Μωαμεθανοί 60. Σύνολο
3.460. Μεταναστεύσαντες Βούλγαροι Μωαμεθανοί 2.940.
Δεν ησυχάζουμε όμως από τις πολεμικές συγκρούσεις των Βαλκανικών πολέμων γιατί ακολουθεί το 1914 η μεγάλη δοκιμασία για την Ελλάδα, την Ανατολική Μακεδονία και ειδικότερα το Σιδ/στρο.
Την περίοδο αυτή αρχίζει η σύγκρουση των κεντρικών δυνάμεων Πρωσίας – Αυστροουγγαρίας και των συμμάχων της Βουλγαρίας – Τουρκίας με τις δυνάμεις της ΑΝΤΑΝΤ (Γαλλία – Αγγλία – Ιταλία – Ρωσία). Ο πρωθυπουργός Βενιζέλος διαβλέποντας τις εξελίξεις και το συμφέρον της Ελλάδος προσπαθεί να εντάξει την Ελλάδα στο πλευρό της ΑΝΤΑΝΤ. Η επιφανειακή ουδετερότητα του γερμανόφιλου Βασιλιά Κων/νου που ήδη βρίσκεται στο θρόνο από το Φεβρουάριο του 1913 (μετά τη δολοφονία του πατρός του Γεωργίου Α΄) οδηγεί στην σύγκρουση του θρόνου με την κυβέρνηση, με τις γνωστές συνέπειες, διχασμού του Ελληνικού λαού και του στρατού. Η κατάσταση έχει σαν επακόλουθο την επανάσταση των φιλελεύθερων αξιωματικών που υπηρετούν στην Θεσ/νίκη, με την στήριξη των Γάλλων. ΟΙ στασιαστές ίδρυσαν την «Εθνική άμυνα» υπό την τριανδρία Βενιζέλου – Κουντουριώτη – Δαγκλή, η οποία λειτουργούσε σαν προσωρινή κυβέρνηση.
Ακολουθεί η παραίτηση του βασιλιά Κων/νου και η διαδοχή στον θρόνο του Αλέξανδρου. Το φθινόπωρο του 1916 η Βουλγαρία, που βρισκόταν στο πλευρό της Γερμανίας, μπαίνει χωρίς ουσιαστική αντίσταση στην Ανατολική Μακεδονία και το Σιδ/στρο θα βρεθεί για μια διετία εκ νέου υπό βουλγαρική κατοχή για να γνωρίσει νέες διώξεις με τα τάγματα εργασίας και τις εξορίες σε πόλεις της Βουλγαρίας.
Αυτή την περίοδο πρέπει να αναφερθούμε στην δίωξη και εξορία του Μητροπολίτου Σιδ/στρου Παρθενίου σε πόλεις της Βουλγαρίας, ο οποίος λίγους μήνες μετά την επιστροφή του με την λήξη του πολέμου με την Βουλγαρία το 1918 πεθαίνει. Υπολογίζεται ότι την περίοδο της διετούς κατοχής 35.000 Έλληνες στην Ανατολική Μακεδονία με τον ένα ή τον άλλο τρόπο θανατώθηκαν ή εξαφανίσθηκαν.
Με την συνθήκη του Νεϊγύ (27 Δεκέμβρη 1919) υπογράφηκε η συνθήκη Ειρήνης μεταξύ συμμάχων και Βουλγάρων που καθόριζε τα σύνορα με τις γειτονικές χώρες. Παραχωρούσε στην Ρουμανία τη Νότια Δουβουτσά, στην Σερβία τις πόλεις Τσαριμπροντ και Στρώμνιτσα, ενώ μεταβιβάζονταν στους συμμάχους όλα τα δικαιώματα και οι τίτλοι της Βουλγαρίας επί των Θρακικών εδαφών.
Το 1920 με εξουσιοδότηση των συμμάχων, συνθήκη Σαν – Ρέμο καταλαμβάνει ο Ελληνικός στρατός (μετά την αποχώρηση του συμμαχικών στρατευμάτων) την Δυτική Θράκη.
Το Σιδ/στο το 1920 αποτελεί κοινότητα με έδρα τον οικισμό Σιδ/στρου, στην οποία υπάγονται οι οικισμοί Ελέσνιτσα, Ισρενλή (Ορενλή), Γκποτζηλή, Αρη Μαχαλέ, Μουτιουφλή, Μουσαντιαλή, Μαχμουτλή, Λάτροβο, Ράδοβο, Τσιφλιτσικ, Πούλιοβο και Τσιφλίκ Μαχαλή.
Η Μικρασιατική εκστρατεία το Μάιο του 1919 με την αποβίβαση του Ελληνικού στρατού στην Σμύρνη και τις μεγάλες δυνάμεις (ΑΝΤΑΝΤ) στο πλευρά μας θα έχει την γνωστή σε όλους μας κατάληξη.
Η έλλειψη διορατικότητας, η διεθνής συγκυρία, η μεταστροφή των συμμάχων (εκτός Αγγλίας) και η πατριωτική δημαγωγία οδήγησαν σε στρατιωτικές επιχειρήσεις παρά την έναρξη ανασυγκρότησης από τον ηγέτη ΚΕΜΑΛ ΑΤΑΤΟΥΡΚ τουρκικού κράτους, που έφεραν το στρατό μας στα πρόθυρα της Άγκυρας με τις γνωστές συνέπειες της άτακτης υποχώρησης και της πανωλεθρίας του Ελληνικού στρατού.
Οι εξελίξεις αυτές στα τέλη του 1922 θα οδηγήσουν σε μεγάλο κύμα προσφύγων προς την Ελλάδα από τον Πόντο, την Μ. Ασία που θα φθάσει στο 1.500.000 με 700.000 εγκατεστημένους στην Μακεδονία, καθώς και το Σιδ/στρο.
Το τέλος του πολέμου Ελλάδας – Τουρκίας θα σφραγίσει η συνθήκη της Λωζάνης (24 Ιουλίου 1923) που υπογράφεται από αντιπροσώπους της Ελλάδας, της πρώην Γιουγκοσλαβίας, της Ρουμανίας – Τουρκίας – Γαλλίας – Αγγλίας – Ιταλίας και Ιαπωνίας, για να αντικαταστήσει την συνθήκη των Σεβρών (10 Αυγούστου 1920) που είχε συμφωνηθεί με τον Σουλτάνο, αλλά που ποτέ δεν τέθηκε σε ισχύ. Με την συνθήκη αυτή η Ανατολική Θράκη, η Κων/πολη, η Ίμβρος και η Τένεδος παραχωρήθηκαν στην Τουρκία. Οι Οθωμανικές δυνάμεις αποσύρονταν από τα Στενά, έγινε αναδιανομή του Οθωμανικού χρέους, στην Τουρκία επιτρέπονταν απεριόριστη δημιουργία στρατιωτικών δυνάμεων. Το τέλος του Ιταλοτουρκικού πολέμου ρυθμίστηκε με την συνθήκη του Ουσία.
Η τρίτη δεκαετία είναι η περίοδος της ανασυγκρότησης της πόλης του Σιδ/στρου. Οι συντεχνίες δοκιμάζουν μεγάλη άνθηση και οι πρόσφυγες Μικρασιάτες – Πόντιοι – Θρακιώτες μέσα από προγράμματα πρόνοιας – αυτοστέγασης – αναδασμού, πολλαπλής υποστήριξης ενσωματώνονται στον κοινωνικό ιστό. Η πόλη μας έχει να επιδείξει αξιόλογη εργατική – κοινωνική – πολιτιστική ανάπτυξη και πρόοδο παρά το ότι στην πολιτική σκηνή στην πατρίδα μας έχουμε αλλεπάλληλα στασιαστικά κινήματα.
Τον Νοέμβριο ακολουθεί η καταδίκη από Στρατοδικείο και η εκτέλεση με τυφεκισμό των πρώην πρωθυπουργών Πέτρου Παπαδάκη, Δημ. Γούναρη του αρχιστρατηγού Γ. Χατζηανέστη και άλλων τριών υπουργών που θεωρήθηκαν υπαίτιοι της τραγωδίας της Μ. Ασίας.
Η περίπλοκη αυτή κατάσταση θα οδηγήσει μετά από εκλογές του 1928 στην πρωθυπουργία τον Ελευθέριο Βενιζέλο για μία τετραετία (1928 – 1932) και την επάνοδο στο θρόνο του Γεωργίου Β΄, με τελική κατάληξη την δικτατορία από τον Ιωάννη Μεταξά από το 1936 έως το 1940.
Η δεκαετία 1940 – 1950 αρχίζει με την κήρυξη του Ελληνοϊταλικού πολέμου, την ισχυρά αντίσταση του Ελληνικού στρατού στα οχυρά του ΡΟΥΠΕΛ εναντίον του προελαύνοντος Γερμανικού στρατού και την Βουλγαρική κατοχή της Ανατολικής Μακεδονίας. Από τον Μάιο του 1941 έως τον Σεπτέμβριο 1944 το Σιδ/στρο και κατ΄ επέκταση η Ανατολική Μακεδονία θα βιώσει την πείνα, διώξεις, εκφοβισμούς (απέλαση Μητροπολίτου Βασίλη Μαγκριώτη), εξορίες, στρατιωτικά καταναγκαστικά έργα.
Η προσπάθεια της Βουλγαρίας να εκφοβίσει τον Ελληνικό λαό, να κάμψει το Ελληνικό φρόνημα, να αλλοιώσει τους πληθυσμιακούς συσχετισμούς, αποβλέπει στην προσάρτηση της Ανατολικής Μακεδονίας στην χώρα της.
Μετά το τέλος της Βουλγαρικής και Γερμανικής κατοχής στις 25 Οκτωβρίου 1944 ακολουθεί η μεταπολεμική περίοδος για μία πενταετία μέχρι το 1949 με τον εμφύλιο πόλεμο, τον αλληλοσπαραγμό, τον μεγάλο αδελφικό φόρο αίματος, τις μεγάλες απώλειες συνανθρώπων μας. Στις 150.000 υπολογίζονται οι νεκροί και αγνοούμενοι. Η περίοδος αυτή χαρακτηρίζεται σαν η πιο ζοφερή της νεότερης Ιστορίας μας, διότι οδηγεί σε μεγάλη οικονομική καταστροφή, διάσπαση της κοινωνικής συνοχής της πατρίδος μας με τις γνωστές μετεμφυλιακές επιπτώσεις για πολλά χρόνια.
Την δεκαετία του 1950 η Ελλάδα αρχίζει να επουλώνει τις πληγές της εμφυλιοπολεμικής σύρραξης. Ξεκινά η ανασυγκρότηση της χώρας, ενώ δεσπόζει στην πολιτική σκηνή το άστρο του Σερραίου Πρωθυπουργού, συμπατριώτη μας Κων/νου Καραμανλή για μία οκταετία.
Ακολουθούν έντονες πολιτικές αντιπαραθέσεις, κυρίως με την έναρξη του ανένδοτου αγώνα από την αντιπολίτευση που θα οδηγήσει στην διάσταση του θρόνου με την κυβέρνηση του Πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου το 1965 (τα γνωστά Ιουλιανά) και μετέπειτα στην εκτροπή του πολιτεύματος με την εγκατάσταση της δικτατορίας στις 21 Απριλίου του 1967.
Η δεκαετία του 1950 – 1960 για το Σιδ/στρο είναι μία περίοδος αξιοσημείωτη. Στο Σιδ/στρο οι πολίτες θέλουν να ξεχάσουν τις ταλαιπωρίες και στερήσεις της προηγούμενης δεκαετίας. Οι διασκεδάσεις στα κέντρα, όπως Ομόνοια – Παράδεισος – Μπομπίρης – Πράσινη γωνία – Πάνθεον, με καλεσμένα εξέχοντα συγκροτήματα της περιόδου εκείνης και καλλιτέχνες θα αφήσουν εποχή και θα καταγραφούν για πάντα στη μνήμη των συμπολιτών της μεταπολεμικής και μετεμφυλιακής εποχής.
Είναι σημαντικό να αναφέρουμε ότι τη δεκαετία 1960 έχουμε μεγάλη μετανάστευση και ιδιαίτερα στην περιοχή μας προς την Γερμανία, το Βέλγιο, την Ολλανδία, αλλά και τον Καναδά και την Αυστραλία. Ακολουθεί η δεκαετία του 1970 με την μεταπολίτευση που σηματοδοτείται από την τουρκική εισβολή και κατάληψη του Βορείου τμήματος της Κύπρου, στην υπεράσπιση της οποίας έδωσε την ζωή του ο συμπατριώτης μας στρατιωτικός, αντισυνταγματάρχης καταδρομών, Κατσάνης Γεώργιος μαζί με πολλούς άλλους στρατιώτες και αξιωματικούς.
Στην πολιτική ζωή έχουμε την κατάργηση της Μοναρχίας από το πολίτευμα της Προεδρικής Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας. Στην κυβέρνηση βρίσκεται ο Κων/νος Καραμανλής που κατάφερε να εντάξει την Ελλάδα το 1981 στην Ε.Ο.Κ. και στην πολιτική αρχίζει να διαφαίνεται το άστρο του Ανδρέα Παπανδρέου, αρχηγού του νεοσυσταθέντος Κόμματος του ΠΑΣΟΚ.
Η δεκαετία του 1980 χαρακτηρίζεται από την ένταξη της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και την διακυβέρνηση της χώρας για δύο δεκαετίες από το ΠΑΣΟΚ με πρωθυπουργό τον Ανδρέα Παπανδρέου να κυριαρχεί στην πολιτική σκηνή και με μια παρένθεση της διακυβέρνησης από τον Τζανή Τζανετάκη και Κων/νο Μητσοτάκη. Η χώρα πορεύεται σταθερά το δρόμο της οικονομικής ανάπτυξης στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Την δεκαετία του 1990 – 2000 η οκταετής διακυβέρνηση της χώρας από το ΠΑΣΟΚ με πρωθυπουργό τον Κώστα Σημίτη σηματοδοτείται από την κρίση στα Ίμια που έφερε την Ελλάδα στα πρόθυρα πολέμου με την Τουρκία. Η ένταξη της χώρας στην Ευρωένωση με το ευρωνόμισμα, η παγκόσμιας εμβέλειας διεξαγωγή με επιτυχία των Ολυμπιακών αγώνων το 2004 στην Αθήνα, η ανάδειξη την ίδια χρονιά στο Πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα της Εθνικής μας ως πρωταθλήτριας, καθώς και η επιτυχία της ανάληψης του τροπαίου το 2005 στο Πανευρωπαϊκό της Εθνικής ομάδας μπάσκετ στο Βελιγράδι αποτελούν σημεία αναφοράς αυτής της περιόδου.
Η αλλαγή της κυβέρνησης του 2004 από την Νέα Δημοκρατία με πρωθυπουργό τον Κων/νο Καραμανλή το νεότερο θα σηματοδοτηθεί από την προσωπική του ταυτότητα για να έχουμε ως κατάληξη με την δεύτερη διετή θητεία επανεκλογής του την έναρξη της οικονομικής κρίσης που ήδη αντιμετωπίζουμε.
Την τελευταία δεκαετία έχουμε στην πόλη μας την επίσκεψη του Οικουμενικού Πατριάρχη κου Βαρθολομαίου με τον μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Χριστόδουλο, που υποδέχθηκαν με Βυζαντινή μεγαλοπρέπεια ο Μητροπολίτης μας Ιωάννης Παπάλης και πλήθη πιστών. Την τελευταία δεκαετία της Ιεράς Μητροπόλεως προϊσταται ο Σεβασμιότατος Μακάριος Φιλοθέου. Η παρουσία του στο Σιδ/στρο είναι δεσπόζουσα με προσήλωση στην αρχιερατική του αποστολή και με πλούσιο και αξιόλογο έργο κοινωνικό (ποιμαντικό), πολιτιστικό.
Τα τελευταία 50 έτη σημαντική θέση στην πόλη μας έχουν να επιδείξουν οι διατελέσαντες Δήμαρχοι κ.κ. Βονίτης, Τριανταφυλλίδης, Σαμαρτζίδης, Καμπέρης, Ιντζές, Καρύδας, Χ’’Αγγέλου, Δοδακόπουλος και Σπάσης, με έργα που φέρουν την αποτύπωση της προσωπικής τους ταυτότητας στην βελτίωση της όψης της πόλης, καθώς και την ποιότητα ζωής των συμπολιτών μας.
Σημαντική είναι η προσφορά των πολιτιστικών, φιλανθρωπικών, αθλητικών σωματείων και συλλόγων που έχουν να επιδείξουν αξιόλογη δράση. Ενδεικτικά αναφέρω:
Τον Σύλλογο Κυρίων και Δεσποινίδων «Αναγέννηση».
Την Αδελφότητα Κυρίων και Δεσποινίδων Μελενίκου «Αρμονία».
Τον Σύνδεσμο Ευελπίδων Μελενίκου, τον Σύλλογο φίλων Βυζαντινής και Δημοτικής Μουσικής, τον Λαογραφικό Πολιτιστικό Σύλλογο Βλάχων, τον Σύλλογο Ποντίων «Κομνηνός», την Αδελφότητα Μικρασιατών Σιντικής «Άγιος Παντελεήμων».
Αγαπητοί συμπατριώτες, στην έκθεση της Ιστορίας της πόλης μας θα δείτε πρόσωπα προσφιλή – γνωστά και ξένα, συνδεδεμένα με τον ένα ή τον άλλο τρόπο με γεγονότα, καταστάσεις που αναφέρονται στο Σιδ/στρο.
Θα είμαι ιδιαίτερα ευτυχής εάν η επίσκεψή σας αυτή σας προσφέρει συναισθήματα χαράς, υπερηφάνειας και συγκίνησης.
Είμαι βέβαιος ότι η προσπάθεια αυτή θα εκτιμηθεί και γι΄ αυτό θέλω να εκφράσω τις ευχαριστίες μου που μας επισκεφθήκατε.
Κλείνοντας θέλω να ευχαριστήσω δημόσια τους:
• Ράπτη Αντώνη για την πολύ σημαντική προσφορά του, χωρίς την οποία δεν θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί και η έκθεση.
• Σουρμελή Λεωνίδα, τον αντιπρόεδρο της Πανσερραϊκής Νεολαίας στην Θεσ/νίκη που με προθυμία ανταποκρίνεται σε ό,τι του ζητηθεί.
• Τον Παλαχάνη Κων/νο για την προσφορά.
• Την εφημερίδα «ΨΙΘΥΡΟΙ ΣΙΝΤΙΚΗΣ» Σιντικής και ιδιαίτερα τη Μαρία Κοτάνογλου για την υποστήριξή της.